Letter voor letter

Het is op een vrijdagmiddag, net voor het zomerreces, dat ik gebeld word. Een onbekende vrouw uit de gemeente Hardenberg. Ze is lid van de werkgroep ‘Hardenberg taalt naar laaggeletterden’. Een actieve groep die samenwerkt met de bibliotheek en het onderwijs. Veel vrijwilligers, ook veel werk. Ze vertelt dat ze in Emmen is geweest, in het nieuwe Atlas Theater, bij een voorstelling genaamd ‘Letter voor Letter’. Specifiek bedoeld voor zowel de doelgroep als voor de vrijwillige taalcoaches. Liedjes, uitleg, speels en inspirerend. Ik luister aandachtig en voel de vraag al komen. Jawel hoor. In Drenthe wordt dit gefinancierd door de provincie, zou dat ook niet in Overijssel kunnen? Ik antwoord dat ik graag wat meer informatie wil, maar ik zie dit beslist als een mogelijkheid.

De provincie Overijssel stopt al veel geld in dergelijke programma’s, die samen met de bibliotheken worden gedraaid. Niet elke partij zal dit steunen, maar het is een onderwerp waarvoor ik wel wil gaan. Ze vervolgt enthousiast. Ze heeft al contact gehad, met de ROC’s in Hardenberg, met de Voorveghter, met…. En ze heeft nog een klein bedrag nodig voor een voorstelling op 6 september in Hardenberg, in de week van de laaggeletterdheid. Oeps. Van vrij abstract gaat het nu wel naar heel concreet. Deze mevrouw heeft al heel veel gedaan en moet alleen het laatste stukje nog. En het is wel heel erg Hardenberg, minder provinciaal. Of ze contact heeft gehad met de wethouder, vraag ik. Neen, is dat handig? Lijkt me wel.

En het provinciale zit erin, dat wanneer het in Hardenberg een succes is, ze het willen uitrollen in heel Overijssel, want ook andere werkgroepen zijn enthousiast. Ja, dat begrijp ik. De mevrouw is beslist enthousiasmerend. Ondertussen kraak ik mijn hersens. Twee weken nog tot het reces. Er is weliswaar een Statenvergadering op 18 juli, de laatste, maar als ik het daar wil inbrengen via een motie vreemd, dan heeft ze het nooit op tijd voor 6 september. Ik vertel haar dat ik met de betreffende beleidsambtenaar ga bellen, dat zij naar de gemeente moet en dat we maandag aan het eind van de dag weer contact hebben.

Het weekend gebruik ik om enige mailtjes te sturen en Gedeputeerde Maij via de app bij te praten, die reageert positief. Maandagmiddag heb ik alle informatie uit Hardenberg, heb ik gesproken met de beleidsambtenaar en bel ik naar Hardenberg. De mevrouw heeft spijkers met koppen geslagen en is die morgen al bij de wethouder geweest. Allemaal positief. De radertjes gaan aan het werk, ik blijf bellen en de boel warm houden, in Hardenberg wordt alles in werking gesteld om op zo’n korte termijn de Voorveghter, ook een theater dat werkt met vrijwilligers en die gaan in de zomer ook wel met vakantie, te programmeren voor de 6e september, dat betekent kaartverkoop starten op 19 juli! Op de 18e lijkt het nog niet te lukken.

Tijdens de schorsingen schuif ik nog even bij de Gedeputeerde aan. Het moet, zegt ze. Op 19 juli krijg ik om 16.00 uur een telefoontje. Het is rond, de kaartverkoop kan van start. Jubelende reactie uit Hardenberg. Wellicht had ik er meer politiek gewin uit had kunnen halen met een motie vreemd. Reclame voor ons, maar geen resultaat. Dan ga ik toch voor het omgekeerde, daarvoor zit ik in de politiek. Mijn fractie is het letter voor letter met me eens.

Vanavond is in Hardenberg de voorstelling!