Sfeerimpressie nieuwjaarsborrel PvdA Enschede en PvdA Overijssel

Wat was het een leuke nieuwjaarsbijeenkomst samen met de PvdA Enschede! Nu met z’n allen op naar een topuitslag in maart!

Nieuwjaarsspeech van onze fractievoorzitter Tijs de Bree:

Er is een groot tekort aan en vreemd verdeeld. Sommigen hebben het in overvloed. Anderen hebben een chronisch tekort. De een heeft het wel, maar gebruikt het amper. De ander is het altijd net kwijt op het moment dat het nodig is. Ik heb het over LEF.

Lef om hier vanavond te komen, wetende dat je een of andere sociaal democratische polemische preek moet aanhoren.

Toen we een paar jaar geleden begonnen om actief andere politieke partijen uit te nodigen, kreeg ik een liberaal aan de lijn die zich afvroeg of het wel ‘veilig’ was om te komen, mijn toezegging dat ik voor een zeer warm welkom zou zorgen was kennelijk dusdanig bedreigend dat ze niet.

Heel dapper dat onze collega’s van onder meer CDA, ChristenUnie en PvdD vanavond – al dan niet bewapend – wél aanwezig zijn. Ik waardeer dat zeer. Partijgenoten, wees beetje zuinig op ze, en dat is eigen belang, want we moeten nog genoeg collega’s overhouden om samen met ons de nieuwe coalitie te vormen nietwaar?

Lef om de politiek in te gaan. Zoals het waterschap, de provinciale staten of eerste kamer. Wetende dat je op verjaardagen meewarige wordt aangekeken en dat je jarenlang heel veel goede dingen zal gaan doen die vrijwel nooit het nieuws halen.

Lef om op te staan en te vechten. Vechten tegen onrecht. Vechten voor verdraagzaamheid. En dat is maar al te hard nodig. Zeker in een tijd dat een Nashville-verklaring door een fractievoorzitter in ons nationaal parlement wordt onderschreven. En dat is zo jammer. Echt ontzettend jammer. Want, nou want er is zoveel moois in Nashville. Ja echt. Wat te denken van de Iroquois Steeplechase, dat is een soort enorme Boekelose Military maar dan in, je raadt het al, Nashville. Of: Let Freedom Sing! Een festival elk jaar op 4 juli met straattheater en eindigend in één van de grootste vuurwerkshows van Amerika, of het Nashville Film Festival, waarin je een week lang non stop films kan kijken zonder dat er ook maar één homo, lesbo of transgender op het scherm verschijnt.

Dat laatste is een grap, maar het volgende is dat zeker niet:

In Nashville is élk jaar de Nashville Pride. Een festival in June op het Square Park om aandacht te vragen voor de LHBT gemeenschap in Middle Tennessee. En niet een kleine pruts pride, nee gewoon dik 20,000 mensen op de been. Daarmee komen ze dichtbij het aantal SGP leden in heel Nederland, om maar wat te noemen.

Maar laten we wel zijn, het effect loog er niet om. De ronde roze blozende wangen van Kees waren niet weg te slaan uit de media. Homoseksuele stellen werden ‘s nachts badend in het zweet wakker. Want ja, HOE moet je verder met je leven als er géén zegen van Kees van der Staaij op rust? Bij de GGD en correlatie kwamen meldingen binnen van homo’s die tijdens het vrijen opeens een angstaanjagende gelijkenis zagen tussen de billen van hun partner én de wangen van Kees van der Staaij. Ligt opeens Kees van der Staaij naast je onder je regenboogdekbed, je zou er maar moeten leven, je zou er maar mee moeten leven: leven zonder de zegen van Kees van der Staaij.

Maar ook de economie schokte heftig. De Dokkummer vlaggencentrale melde dat ALLE regenboogvlaggen op waren. En langzaam drong het tot me door. Dus dat was het Grote Plan: die regenboogvlaggen moesten verdwijnen zodat… zodat niemand meer een regenboogvlag kon kopen, omdat… ja, omdat die overal wapperen. Nou ja, het plan is misschien iets anders uitgepakt maar er was vast een plan, ergens, toch? Want zomaar iets verschrikkelijks haatdragende roepen en in een paar seconden decennia LHBT-emancipatie weggooien, dat is natuurlijk stompzinnig.

Veel hoop en energie heb ik gekregen van de talloze tegengeluiden. Zoals liefdesverklaringen en al dan niet formele verklaringen van gemeenten, bedrijven en ook kerken die de onvoorwaardelijke liefde voor mensen duidelijk maakten. Ook dat vraagt om lef. Lef om lief te hebben.