Normaal schrijf ik hier over actuele politieke onderwerpen in en buiten Overijssel en wat mij daarbij bezighoudt. Ik ben op dit moment ‘Kapitaal en ideologie’ van de bekende Franse econoom Thomas Piketty aan het lezen en wilde eigenlijk een kritisch betoog over het huidige kapitalisme en neoliberalisme schrijven. Nu is in één keer alles anders. Ik heb nu het gevoel dat ik geleefd word en weinig grip heb op de grote gebeurtenissen. Het is eigenlijk voor het eerst dat ik een dergelijke crisis meemaak. Waar in andere landen mensen regelmatig te maken hebben met natuurrampen, oorlog en bittere armoede, heb ik hier geen enkele ervaring mee en is het zoeken naar de juiste houding.
Voor nu geldt dat ik de adviezen van de regering en het RIVM zo goed mogelijk probeer op te volgen en dat lukt mij redelijk. Ik merk dat ook bij familie, vrienden en collega’s. Tegelijkertijd zie ik ook de enorme maatschappelijke gevolgen van ‘social distancing’ en wat door de overheid nu verboden of sterk afgeraden wordt. Ouderen en zieken die geen fysiek bezoek meer mogen ontvangen, wat voor die mensen waarschijnlijk nog veel harder aankomt dan voor mij.
Maar ook ZZP’ers, flexwerkers, kunstenaars en artiesten die noodgedwongen thuis zitten en weinig tot geen financiële buffers hebben. Er zijn noodmaatregelen aangekondigd om de eerste nood te lenigen en hopelijk biedt dat voorlopig enige verlichting. Ik denk ook aan onze ondernemers in de horeca en toeristische sector, die enorme klappen krijgen. Ik zou willen dat ik ze kon geruststellen, maar ook ik kan op dit moment alleen troostende woorden schrijven. Zodra we weer aan vergaderen en besluitvorming toekomen moeten we samen uit deze crisis zien te komen. We vergeten jullie niet.
Gelukkig hebben we in deze tijd nog een overheid om op terug te vallen. Want hoewel zo’n crisis niet het moment is om je politieke gelijk te halen, moet ik toch wel vaststellen dat de publieke sector, die ik als sociaaldemocraat een warm hart toedraag, een kritische succesfactor lijkt om de negatieve gevolgen van deze crisis zoveel te beperken (medisch, maatschappelijk en economisch). Het is in die zin opmerkelijk dat zelfs grote multinationals nu om steun vragen bij de overheid en niet alleen mensen met een klein inkomen/vermogen. En daarmee lijkt in ieder geval deze conclusie wel in lijn met mijn oorspronkelijke idee voor deze column: dat een volwaardige publieke sector, waar ook iedereen aan meebetaalt, essentieel is voor het goed functioneren van een samenleving, in voor- en tegenspoed.
Voor nu wens ik iedereen veel steun, wijsheid en sterkte toe. Let op jezelf, je naasten en hou je aan de adviezen.
