Jong blijven

“Wat doe jij om een beetje jong te blijven?” is een vraag die, vanaf je dertigste verjaardag, regelmatig opdoemt. Mijn standaardantwoord was: “de politiek ingaan, daar blijf je minstens tot je veertigste jong”. Nergens voelde ik me, als licht ingezakte dertiger met enkele grijze haren en ontluikende rimpels, zo fris en fruitig als op PvdA-bijeenkomsten.

In het stemhokje was het niet anders. De jonge kiezers lieten ons op 15 maart massaal links liggen. Dat kwam bij mij als een enorme dreun binnen. Als de jongeren ons niet meer zien zitten, heeft onze partij dan nog toekomst?

Maar de dreun bleef niet zonder reactie. En die reactie is fantastisch: de PvdA-jongeren staan op. Een brief die pleit voor vernieuwing en verjonging is al meer dan 550 keer getekend en aan een oproep aan jonge leden om in actie te komen wordt massaal gehoor gegeven. De ledenvergadering van de PvdA Overijssel werd afgelopen week goed bezocht, ook door de jongere garde. En er meldden zich spontaan nieuwe, frisse bestuursleden.

De partij kraakt en beeft na de vernietigende verkiezingsuitslag. Maar tegelijk bruist het, zoals ik nog niet eerder heb gezien. De PvdA is springlevend. Onze idealen: solidariteit, eerlijk delen, omzien naar elkaar en gelijkwaardigheid zijn van alle leeftijden. Ik kijk met veel plezier naar een nieuwe generatie die opstaat en haar plek claimt in onze partij.

Maar het is ook confronterend. De initiatieven richten zich op de leeftijdsgroep <35 jaar. Auw! Met hakken over de sloot, dat wel, maar mijn politieke jeugd is officieel voorbij. Dat is pijnlijk, maar tegelijkertijd prima. Ik hoop oprecht me nooit meer fris en fruitig te voelen op bijeenkomsten van de PvdA.

“Wat doe jij om een beetje jong te blijven?” Ik moet op zoek naar een nieuw antwoord. Iemand goede ideeën, Oil of Olaz ofzo?