Internationale Vrouwendag – een ode aan Suze Groeneweg

Vandaag is het 8 maart, Internationale Vrouwendag. Een dag die in het teken van strijdbaarheid en de emancipatie van vrouwen wereldwijd. Een dag dat ik stil wil staan bij een, in mijn ogen, te onbekende heldin. Een vrouw aan wie ik schatplichtig ben. Een vrouw die ervoor heeft gezorgd dat het voor mij, als vrouw, vanzelfsprekend is dat ik politiek actief kan zijn.

Mijn persoonlijke heldin is Suze Groeneweg, het eerste vrouwelijke Tweede Kamerlid van Nederland. Deze SDAP-politica werd in 1918, na de invoering van het passief kiesrecht voor vrouwen, gekozen in de Tweede Kamer. Dat betekent dat zij gekozen werd voordat dat vrouwen, en dus ook zijzelf, mochten stemmen! Ze was een vurig spreker en een groot strijder voor het volksonderwijs en de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ze ontpopte zich als zeer invloedrijke beschermer van de rechten van het kind en de vrouw.

Ze was een uitgesproken feminist, strijder voor het vrouwenrecht. Tegelijk had zij een, voor mij erg herkenbaar, dubbel gevoel bij speciale vrouwenverenigingen en vrouwenbijeenkomsten. Ik twijfel niet aan de intenties van dergelijke initiatieven, maar het voelt tegennatuurlijk om gelijkheid en gelijkwaardigheid te bevorderen door jezelf af te zonderen. De strijd voor vrouwenemancipatie is geen strijd tegen mannen. Mannen en vrouwen moeten zich naar mijn overtuiging juist verenigen in deze gemeenschappelijke ambitie.

In de zomervakantie van 1934 werd Suze getroffen door een beroerte, waarvan de gevolgen haar ernstig zouden beperken. Haar politieke strijd en de last om als eerste vrouw niet te mogen falen, hebben hun tol geëist. In 1940 overleed ze, op pas 65-jarige leeftijd. Duizenden bewezen deze heldin haar laatste eer tijdens haar uitvaart op begraafplaats Crooswijk in Rotterdam. Laten wij haar ook eren. Door dankbaar te zijn voor wat ze heeft betekent voor vrouwen, kinderen en arbeiders. Door haar verhaal te delen en er daarmee voor te zorgen dat ze niet vergeten wordt.