Overgangen

Vanuit mijn keukenraam kan ik het spoor zien. De treinen rijden voorbij en nemen mijn gedachten mee naar het verschrikkelijke treinongeluk in Oss, deze week. Vier kinderen bruut weggerukt uit het leven. Het is het ergste dat een mens kan overkomen, het verlies van een kind.

Terwijl ik door het raam staar, moet ik denken aan een gesprek met wat buren over ‘ons’ spoor. Sinds een maand rijden er nu elektrische treinen rijden. Geen dieseldampen meer, de trein is schoner en sneller. En over dat laatste waren er zorgen in onze straat. Wordt het onveiliger? Hoe hard rijden ze hier voorbij? Kan je met de fiets of lopend wel veilig het spoor passeren?

Met die vragen ben ik naar de projectleider bij de provincie gestapt. Alles bleek doorgenomen en overal was en is een antwoord op. De conclusie is duidelijk: ja, dit is veilig. Maar toch wringt het, want áls het mis gaat, dan zijn de gevolgen vreselijk. Het gruwelijke drama is daar het treurige bewijs van.

De treinen rijden inmiddels al een maandje heen en weer. Aan de ene kant ben ik trots. De PvdA heeft zich hier hard voor gemaakt. Mooie schone treinen die mensen bijna een kwartier sneller van Enschede naar Zwolle brengen en weer terug. Aan de andere kant ben ik me meer bewust dan ooit dat we de risico’s bij overwegen maximaal moeten beperken. Kortom, een nieuw doel; zo snel mogelijk alle overwegen opheffen.