Het kabinet Rutte III is van start. Na de langste formatie en het langstzittende kabinet is het wennen aan de nieuwe samenstelling en de andere personele bezetting. Opvallend is het grote gebrek aan diversiteit, het geringe aantal vrouwen en ook -wederom- zeer blank gekleurd. Nee, geen afspiegeling van onze samenleving. Het is ook wennen aan de nieuwe, rechtse wind. Iedereen zou er bijvoorbeeld op vooruit gaan. De werkelijkheid is dat juist groepen die kwetsbaar zijn door leeftijd, arbeidsmarktpositie of afkomst het moeilijk gaan krijgen. Zij horen kennelijk niet bij de ‘hardwerkende normale Nederlanders’, van Rutte III.
De groep die het hardst wordt getroffen zijn de werkende mensen met een handicap. De plannen voor arbeidsgehandicapten zijn ronduit rampzalig en niet eerlijk. Tot nog toe is het uitgangspunt dat iedereen die werkt het minimumloon verdient. Voor de groep arbeidsgehandicapten geldt dat zij veelal door loonsuppletie en/ of wajong toch het minimumloon kunnen halen. Een minimumloon waarvan je geacht wordt zelfstandig te kunnen leven en volwaardig meedoet in de maatschappij. In de plannen van het kabinet wordt dat voor Wajongers, de groep met eenarbeidsbeperking, verlaagd naar 70% van het minimumloon. Werkgevers krijgen straks loondispensatie voor deze groep en de overheid legt minder bij. Straks telt arbeidsvermogen en dus wordt het werken op bijstandniveau voor deze groep.
Hiermee wordt aan de onderkant van het loongebouw een neerwaartse beweging ingezet waarvan gevreesd moet worden dat deze ook anderen zal treffen. Concurrentie op arbeidsvoorwaarden werkt altijd door naar andere minder georganiseerde groepen. Iedereen dient, zoals nu nog, toch tenminste een volwaardig en sociaal rechtvaardig minimumloon te kunnen verdienen.
Ook pensioengerechtigden en mensen met uitkeringen zullen er veelal niet op vooruit gaan. Dat in een tijd waarin we na vele moeilijke jaren eindelijk meer ruimte hebben.
Afgelopen maand organiseerde de provincie Overijssel een werkconferentie over de arbeidsmarkt. De plannen voor de arbeidsmarkt zijn erop gericht iedereen in Overijssel mee te laten doen. Dus ook langdurig werklozen, vijftigplussers, arbeidsgehandicapten, jongeren zonder voldoende diploma of leerproblemen. Ook hier zien we vaak voorbeelden van situaties waarbij mensen voor drie maanden met behoud van bijstand aan het werk gaan, al of niet vrijwillig. Velen van hen kunnen vervolgens toch niet verder en gaan door de draaideur terug naar huis. Als je dit vaak meemaakt draagt dat niet echt bij aan je welbevinden. De PvdA is van mening dat werk eerlijk beloont moet worden en dat iedereen meedoet. Daar hoort bij dat je dan ook eerlijk deelt in de opbrengst. De komende tijd zullen wij in de Staten hier steeds op terug blijven komen. Iedereen doet mee, iedereen deelt mee.
