“Zou je iets voor ons kunnen doen rondom democratie”, zo luidde een vraag aan mij een aantal maanden geleden. Het verzoek kwam van mijn pedicure. Ze is lid van een broodfonds. Dat is voor mij een nieuw fenomeen. ZZP-ers kunnen zich bijna niet verzekeren voor ziekte of tijdelijke onderbreking van hun werk. De premies zijn torenhoog, bovendien is er te weinig differentiatie mogelijk. Wil je bijvoorbeeld je hele inkomen verzekeren, of wil je de helft, of iets anders, wil je het voor een jaar, of langer of korter? Allemaal vragen waar een “gewone” verzekering geen antwoord op heeft. Hardenberg kent een broodfonds met 50 leden. Het is een soort coöperatie. Mensen leggen geld in, afhankelijk van hun eigen wensen. Het werkt goed, hoor ik. Nieuwe vormen van solidariteit, eigenlijk de wijze waarop ooit de onderlinge verzekeringen zijn ontstaan.
De broodfondsleden zien elkaar een aantal keren per jaar, rondom een thema. Twee leden organiseren de bijeenkomst. Het doel is tweeledig. In de eerste plaats om iets te leren van zo’n bijeenkomst daarnaast een gelegenheid om elkaar te zien. Immers solidariteit vraagt om actieve betrokkenheid bij elkaar. Anonimiteit is de dood in de pot, is de redenering.
Ik denk niet lang na over de vraag en stel voor in Hardenberg iets te organiseren in het stadhuis. Daarna volgt een rondje bellen van mijn kant en zowel binnen het provinciehuis als binnen het gemeentehuis van Hardenberg ontmoet ik enthousiasme. Na enige voorbereiding hebben we een leuk programma in elkaar geknutseld waarbij ze in twee groepen kennis maken met zowel de provinciale politiek als de gemeentelijke politiek. Pro Demos, de organisatie die dit ondersteunt heeft een thema voor die avond ontwikkelt, de vraag of er uitbreiding kan komen van een AZC in Hardenberg. Tegenover wellicht verminderd draagvlak staat dat uitbreiding financieel erg aantrekkelijk is, en hoe ga je hier mee om? De broodfondsleden spelen de gemeenteraadsvergadering na, wethouder René de Vent verdedigt het voorstel. In een andere zaal gaan ze met mij in debat over democratie in het algemeen en provinciale politiek in het bijzonder.
Natuurlijk willen ze ook weten “wat het schuift”, dat Statenlidmaatschap. Als ik dat openbaar reageert een van de ondernemers dat een voetballer in een amateurclub meer krijgt. “Maar die heeft ook meer tattoos dan ik”, reageer ik. Lachen. We hebben een super gezellige woensdagavond. Solidariteit en democratie, broodnodig in onze samenleving.
