Een nieuw jaar brengt vaak veel moois. 2020 brengt ons ‘balans’, als we het kabinet mogen geloven. De wet heeft de mooie naam “arbeidsmarkt in balans” en een duidelijk doel: de kloof tussen vaste contracten en flexibele contracten kleiner maken. Een goed doel en ik ben benieuwd hoe het gaat uitpakken.
Als het gaat om de arbeidsmarkt in de provincie Overijssel valt er ook nog wel wat te verbeteren. Zo sluiten de vraag en aanbod van personeel niet op elkaar aan. Simpel gezegd; mensen die nu geen werk hebben, beschikken nog niet over de goede opleiding. Een tweede punt is dat niet iedereen een gelijke kans op werk heeft. Sommige groepen vallen bovengemiddeld vaak buiten de boot als ze solliciteren naar werk. Als derde ontwikkeling: Nieuwe technologieën zorgen ervoor dat we voortdurend moeten blijven leren en ontwikkelen. De opleidingen van 10 of 20 jaar geleden sluiten vaak niet meer aan op de eisen die nu gesteld worden. Ofwel, de wereld is veranderd en het diploma is hetzelfde gebleven.
Ik ben nu ongeveer een half jaartje bezig als bestuurder van de provincie Overijssel, en ‘onderwijs & arbeid’ heb ik onder mijn hoede. Het is een razend ingewikkelde klus om op regionaal niveau een bijdrage te kunnen leveren. Gelukkig lukte dat de afgelopen periodes goed met mooie initiatieven zoals het Twents Fonds voor Vakmanschap of het initiatief “Uprade Yourself”. Daarmee kan bijna iedereen zich aanmelden voor een nieuwe opleiding om net die nieuwe stap in je loopbaan te zetten of om een opleiding te volgen zodat je over kunt stappen van de ene sector naar de andere.
Deze week zullen Provinciale Staten het ‘nieuwe’ arbeidsmarktbeleid bespreken. Daarin werken we aan drie thema’s: (a) een inclusieve arbeidsmarkt, (b) krapte en mismatch tussen vraag en aanbod en (c) leren en werken met nieuwe technologieën. Een paar mooie voorbeelden:
We maken banenplannen om bijvoorbeeld cultureel erfgoed te restaureren en tegelijk mensen op te leiden tot restaurateur en/of bouwvakker. De gebouwen die Overijssel smoel geven knappen we op en mensen leren een vak! Het mes snijdt aan twee kanten.
Het tweede voorbeeld gaat over nieuwkomers in onze provincie; mensen die gevlucht zijn en hier in Nederland een veiligheid haven vonden. Als je huis en haar hebt ontvlucht, geeft een verblijfsvergunning rust en zekerheid. Je kunt in Nederland blijven. Maar een baan vinden is vaak lastig, ‘statushouders’ zijn dan ook oververtegenwoordigd onder werklozen. In navolging van de provincie Gelderland willen we statushouders in Overijssel ook een kans bieden als trainee in de eigen organisatie van de provincie Overijssel.
Dit zijn maar twee voorbeelden, nog veel meer ideeën staan in het Statenvoorstel ‘Samen naar een inclusieve, wendbare en toekomstgerichte arbeidsmarkt 2020-2023’. Hopelijk kunnen we hiermee een bijdrage leveren aan een arbeidsmarkt waarin zoveel mogelijk mensen meedoen!