Gezellig

Jazeker. 9 zetels. Die kwam hard aan. Als een mokerslag. Het heeft zeker een week geduurd voor ik weer vooruit kon gaan kijken. Gesterkt door de enorme massa berichtjes van partijgenoten, vrienden, familie maar vooral ook door de vele berichtjes van voor mij onbekende mensen. In een paar dagen tijd kreeg de partij er 400 leden bij. Veel mensen lijken wakker geschud door deze enorm nederlaag. En dat is niet zomaar. Het voortbestaan van de sociaal democratie in Nederland staat de komende jaren op het spel. Veel mensen willen bijdragen aan het herstel van de partij. Veel moet daarvoor veranderen, daarover zijn vriend en vijand het eens. Wat, dat wordt al wat moeilijker. De eerste prioriteit die veel genoemd wordt is het aantrekkelijk maken van de vereniging.

In Overijssel maken we daarmee een prima start doordat drie jonge vrouwen toetreden tot het gewestelijk bestuur. Jorien Geerdink, Patty Wolthof en Yara Hummels van harte welkom, ik ben er van overtuigd dat jullie van waarde zijn in het bestuur en voor de PvdA in Overijssel. De sfeer tijdens de gewestelijke vergadering van 25 maart was uitstekend. Ook de jongste generatie vermaakte zich schijnbaar prima. Een beeld waar ik nog steeds energie van krijg.

Tijdens de vergadering werd uitgebreid stilgestaan bij de toekomst van de partij. Volgens velen moeten wij beter worden in het uitdragen van ons verhaal en het vieren van onze successen. Volgens anderen moeten we inhoudelijk veel scherper aan de wind gaan varen. Maar iedereen is het er binnen de partij over eens dat het leuker moet zijn om bij de PvdA te horen. De PvdA moet weer een sterk merk worden met aantrekkingskracht op jong én oud. De PvdA hoort een vereniging te zijn waar mensen op een prettige manier samen werken aan het verbeteren van Nederland. Ik ben het daar van harte mee eens.

Maar uiteindelijk maakt het de kiezer natuurlijk niets uit hoe wij intern georganiseerd zijn. Natuurlijk is een vriendelijke uitstraling beter dan die van een club waar wekelijks complete messensets door de fractiekamers vliegen. Maar de kiezer wil vooral een herkenbaar verhaal met goede en simpele oplossingen voor grote problemen. De Partij van de Arbeid heeft jarenlang geprobeerd via koopkrachtplaatjes en macro-economische cijfers aan te tonen dat zij successen boekt voor haar kiezers. En alhoewel dat natuurlijk voor een deel zeker zo is heeft mijn nichtje die al drie jaar op een huurwoning wacht daar weinig aan. Of mijn goede vriend die veroordeeld is tot de dienstverlening van het UWV.

Misschien is het antwoord op de problemen van deze mensen niet het op orde houden van de koopkrachtplaatjes, maar het wegnemen van de wachtlijsten door woningen te bouwen. Het menselijke contact terugbrengen bij instanties als het UWV waardoor de overheid niet de instantie wordt waar je bang voor bent, maar die het schild vormt die je tegen slechte tijden zal beschermen.

Dat is voor mij sociaal democratie. Tussen de mensen, luisteren naar de concrete problemen die leven en daar concrete oplossingen op formuleren. En dat mag soms best wat minder genuanceerd, daarbij mogen fouten gemaakt worden, maar altijd met oog voor en in samenwerking met de mensen waarvoor wij in de politiek zitten.

Als al die nieuwe energie tot zo’n soort politiek leidt, dan is er altijd plaats voor de PvdA. En daar werken we ook in Overijssel keihard aan met elkaar. En dat doen we op een hele prettige -noem het gezellig- manier, met oog voor elkaar. Immers, alleen samen komen wij vooruit. Daarin geloof ik nog steeds.