Flevolandse gemeenten naar Overijssel versterkt christelijk-conservatieve politiek

De provincies zijn druk bezig met zichzelf. Er woeden stevige discussies over taken, afbakening van grenzen, over grote fusies. Denk aan het plan van het kabinet voor samenvoeging van de provincies Flevoland, Utrecht en Noord-Holland tot één superprovincie ‘Noordvleugel’. Dat geeft natuurlijk gedonder, want dat gebeurt altijd als er in dit land wordt gemorreld aan grenzen van provincies en gemeenten. Onder aanvoering van het Interprovinciaal Overleg zijn de provincies druk aan het nadenken over hun toekomst. Wat zou het profiel moeten zijn en wat is de stip op de horizon? Deze vragen kwamen aan de orde op het Inter Provinciaal Overleg (IPO) congres dat op woensdag 9 oktober werd gehouden in Lelystad, de hoofdstad van de provincie Flevoland.

En zowaar kwam daar een fris geschoren PvdA-minister Ronald Plasterk de congresruimte binnen, die een zaal met argwanende provinciebestuurders en statenleden uitlegde wat nut en noodzaak van het regeringsplan is voor de vorming van de Noordvleugel en later die van de landsdelen (zoals Overijssel en Gelderland samen in landsdeel Oost). Hij deed dat trouwens verbazingwekkend relaxed en luchtig.

De minister van binnenlandse zaken hield het provinciegezelschap voor dat het primair draait om het takenpakket. De meeste provincies (ook Overijssel) werken met zogenoemde kerntaken die hoofdzakelijk vallen binnen het fysieke domein, zoals ruimtelijke ordening, milieu, water, natuur, mobiliteit (verkeer & vervoer) , wegen en regionale economie. Plasterk voegde daar trouwens ook kunst & cultuur bij en dat laatste was opvallend, zeker als je bedenkt dat de huidige coalitie in Overijssel dat geen kerntaak voor de provincie meer vindt.

Zoals verwacht leidt het kabinetsplan voor die megafusie Noordvleugel tot opstand in de gewesten. Alle betrokken provincies wijzen die samenvoeging resoluut af. Dat hebben ze inmiddels via zienswijzen aan minister Plasterk laten weten. Ook gemeenten willen dat hun provincies in de huidige vorm blijven bestaan. Of, als het niet anders kan, naar een andere buurprovincie over kunnen gaan.

Dit doet zich voor in Flevoland, de nieuwste, twaalfde provincie van Nederland die op 1 januari 1986 werd opgericht. Flevoland is een klein, bij elkaar gepolderd stukje drooggelegd land met slechts 400.000 inwoners. Ter vergelijking: Twente heeft 600.000 inwoners. Flevoland heeft niet meer dan 6 gemeenten waaronder Noordoostpolder en Urk, die voor 1986 bij Overijssel hoorden. En wat zien we nu? De Noordoostpolder wil terug naar Overijssel. Urk zeer waarschijnlijk ook en daar komt naar verwachting ook de gemeente Dronten bij. Uit afkeer van de superprovincie Noordvleugel vluchten zij terug in de moederschoot Overijssel. Voor Ronald Plasterk is dat geen probleem. Voor hem zijn de provinciegrenzen immers niet heilig en hij deed tijdens het IPO-congres de toezegging dat grensgemeenten die naar andere provincies willen overstappen daarvoor ruimte kunnen krijgen.

Dus we kunnen over een paar jaren uitbreiding van Overijssel verwachten met een stuk Flevoland, inclusief 3 gemeenten. Als gastvrij Overijssel doen wij daar niet moeilijk over. Iedereen is welkom, we schuiven er gewoon een extra bordje bij. Maar als je inzoomt op de politieke effecten, dan staat politiek-progressief Overijssel minder te juichen. Als je kijkt naar de samenstelling van de gemeenteraden van de Noordoostpolder, Urk en Dronten dan is het christelijk-conservatief en liberaal deel ruimschoots vertegenwoordigd. Zo hebben CDA, CU/SGP en VVD samen in de Noordoostpolder 16 zetels, terwijl PvdA, D66 en GroenLinks het met 6 raadsleden moeten doen. Niet verrassend is dat Urk volstrekt gedomineerd wordt door de mannenbroeders van SGP, CU en CDA. Daar bestaat de progressieve politiek niet eens. In de raad van Dronten hebben CDA, VVD en CU in totaal 15 zetels. PvdA, D66 en GroenLinks komen samen niet verder dan 7 raadsleden. In deze 3 gemeenten doet de SP niet eens mee.

Het politieke landschap van Overijssel zal door de gedeeltelijke toevoeging van Flevoland nog meer conservatief-christelijk gekleurd worden. Dat vind ik geen vrolijk vooruitzicht.