In twee jaar tijd steeg de WOZ-waarde van mijn starterswoning met bijna een ton. Vervelend voor mijn jaarlijkse gemeentelijke belasting, maar vooral pijnlijk voor toekomstige bewoners van mijn fijne huisje in Zwolle, want voor starters is mijn woning al niet meer te betalen.
Wonen is een grondrecht, maar door de marktwerking die we met elkaar hebben gecreëerd in de afgelopen decennia is het totaal niet meer vanzelfsprekend om een fatsoenlijk dak boven je hoofd te hebben, of je nou wil huren of kopen. In de woondeals zijn mooie afspraken gemaakt over de betaalbaarheid van nieuw te bouwen woningen: 30% sociale huur, 40% betaalbare huur en koop en 30% ‘niet te betalen-woningen’. Dat klinkt als een goede afspraak, totdat je ziet wat ‘betaalbaar’ anno 2025 inhoudt. Voor huurwoningen is dat bijna €1200 euro per maand en een koophuis moet tot €405.000 betaalbaar zijn.
In Overijssel worden veel woningen gebouwd, de gestelde doelen voor het aantal woningen worden behaald en daar zijn we natuurlijk blij mee. Helaas laten de cijfers zien dat de 30-40-30-regel níét gehaald wordt. De reden daarvoor is in de huidige tijd heel logisch: écht betaalbare woningen bouwen levert niet genoeg winst op. Hoe duurder er gebouwd wordt, hoe groter de marge.
Dan is er nog het probleem dat het voor particulieren loont om te beleggen in huizen. Wie het kan betalen om een tweede (of derde, of vijftigste) huis te kopen, ziet zijn kapitaal snel groeien. Het gevolg? De rijken worden rijker en volkshuisvesting is vervangen door woningmarkt. Dat het steeds onmogelijker wordt om een fatsoenlijk dak boven je hoofd te hebben, lijkt ondergeschikt te zijn.
De enige oplossing is om de woningmarkt zoals we die nu kennen, weer om te buigen naar volkshuisvesting. Waar niet de hoogste bieder, maar de overheid en woningbouwcoöperaties zoveel mogelijk aan het roer staan. De provincie heeft de taak om te controleren en toe te zien op afspraken die zijn gemaakt. Voor nu zetten we ons als PvdA Overijssel, net als alle lokale fracties, keihard in om zoveel mogelijk voor elkaar te krijgen en écht betaalbare woningen te realiseren. Want, zoals Jan Schaefer in de jaren ’70 al zei, ‘In geouwehoer kun je niet wonen’.
Silke Beld
Mijn naam is Silke Beld, ik ben 32 jaar en ik woon in Zwolle. Ik ben opgegroeid in het Twentse Markelo. Voor mijn studie ben ik naar Zwolle verhuisd en uiteindelijk blijven plakken. In het dagelijks leven ben ik onderwijsadviseur in het middelbaar beroepsonderwijs, een uitdagende en afwisselende baan, midden in de maatschappij. Inmiddels ben
Meer over Silke Beld
