Een paar weken geleden hebben we als Provinciale Staten kennis gemaakt met “NuWijErbij, Provinciaal overleg Burgerinitiatieven Overijssel”. Aan dit collectief zijn meerdere burgerinitiatieven in onze provincie verbonden. Zowel aan de kant van de politiek als de kant van de initiatieven waren de ervaringen positief, maar tegelijkertijd stelden we elkaar ook de vraag “Hoe nu verder?”. Gelukkig hoefden we die vraag niet direct te beantwoorden.
Wat ik wel weet is dat er al best veel goed gaat. Veel groeperingen, organisaties en dergelijke weten de weg naar het Provinciehuis goed te vinden en de deur staat meestal ook open. Op veel terreinen hebben we als provincie deze organisaties ook nodig bij de uitvoering van ons beleid. Gezien de opgaven die nog voor ons liggen, zoals de energietransitie, de uitvoering van het klimaatakkoord en het leefbaar houden van ons platteland lijkt het ondenkbaar dat dat allemaal top-down vanuit Zwolle geregeld kan worden.
Maar er is een hoop diversiteit in de organisaties. Van professionele belangenverenigingen met lobbyisten tot lokale vrijwilligersorganisaties, allemaal hebben ze goede ideeën en willen ze graag gehoord worden. En dat niet alleen, ze willen ook graag een bijdrage leveren aan een mooier en beter Overijssel. Tegelijkertijd was er ook een roep om een andere rol voor de politiek. Hoewel niet helemaal duidelijk was wat dan de rol moet zijn, was er in ieder geval behoefte aan meer invloed van de burgers op het beleid. En wellicht iets meer vertrouwen en iets minder verantwoording.
Ik zal eerlijk toegeven; dit is voor mij een lastig onderwerp. Ik ben de politiek ingegaan om zaken te veranderen, om te zorgen dat we er als provincie voor iedereen zijn en daar mogen de mensen mij ook op aanspreken. Dat vraagt om een actieve rol als Statenlid. Er zijn nu eenmaal inwoners die minder zelfredzaam zijn, die moeite hebben om zich te organiseren en minder hard op de tafel kunnen slaan. Wie komt er voor hun belangen op? De rol van volksvertegenwoordiger komt met bepaalde, politieke verplichtingen die je wat mij betreft daarom eigenlijk niet kunt delegeren aan iemand anders. Gelukkig blijft er aan de voorkant (het bedenken van nieuwe plannen) en aan de achterkant (de uitvoering ervan) nog genoeg ruimte over waar ik graag van onze inwoners hoor hoe zij erover denken.
